دکور ساز

وبلاگ شخصی یک دکور ساز است

دکور ساز

وبلاگ شخصی یک دکور ساز است

این وبلاگ , وبلاگ شخصی یک دکور ساز است


منطقه ای معلق در آب های آزاد

سلطان دریای ناحیه ی کارائیب. این اسمی می باشد که به بوت اوسیس - بزرگ‌ترین بوت گردشگری

دنیا داده اند. این لقب، پیش از این به بوت آلوره گفته می شد؛ کشتی‌ای که ازطریق همین

 کمپانی سازنده اوسیس، یعنی‌رویال کارائیب به حرکت درامده بود و اینک به اسم خواهر دوقلوی اوسیس شناخته می‌شود.

 
اوسیس بزرگ‌ترین و گران‌ترین کشتی تفریحی اقیانوس‌پیمایی است که تا به کنون در دنیا ساخته شده است.

این کشتی، پنج حجم گنجایش بیشتر از کشتی تایتانیک ارست و یک و نیم میلیارد دلار برای تولید آن هزینه شده است.

 

 

شهری معلق در اقیانوس

 

اوسیس 360 متر طول، 47 متر عرض و 220 هزار تن وزن دارد. ارتفاع این کشتی 18 طبقه، 65 متر از سطح دریاست و علاوه بر آن، نه متر از این کشتی نیز زیر آب قرار می‌گیرد.

این کشتی با طراحی منحصر به‌فردش در واقع یک شهر شناور در دریاست که شامل استخر با امکان موج‌سواری، سالن بدنسازی، سالن سینما و تئاتر با ظرفیت 600 نفر، زمین فوتبال و بسکتبال،

چندین رستوران و کافی‌شاپ، شهربازی و پارک و دو دیوار بزرگ صخره‌نوردی است.

 

شهری معلق در اقیانوس

 

 

در این کشتی، مرکز خریدی نیز ساخته شده است. زمین فوتبال و استخر آن حتی جایی برای نشستن تماشاچیان هم دارد. تمام اتاق‌هایش دو بالکن دارد: یکی به سمت

 داخل کشتی که نمایی از پارک و زمین بازی دارد و یکی به سمت بیرون که نمای بسیار زیبایی از اقیانوس دارد. 42 آسانسور در کشتی اوسیس تعبیه شده که هر کدام گنجایش جابه‌جایی 16 نفر را دارد. سالن تئاتر اوسیس در پایین‌ترین نقطه از کشتی ساخته شده و نمایی از زیر آب دارد.

 

 

شهری معلق در اقیانوس

 

 

 

اوسیس حتی آرایشگاه و مهدکودک نیز دارد. پارک در طبقه هشتم ساخته شده و مساحت آن 1900 متر است. در این پارک، 12 هزار درخت وجود دارد که 62 درخت تاک و 56 گیاه بامبو

از آن جمله است. همچنین آب‌نمایی موزیکال و زیبا در میان پارک ساخته شده است. در هر طبقه یک رستوران قرار دارد که در تمام آنها، انواع غذاهای بین‌المللی سرو می‌شود.

سازنده کشتی تفریحی اوسیس، شرکت آمریکایی رویال کارائیب است که تا به حال بزرگ‌ترین و مشهورترین کشتی‌های تفریحی دنیا را طراحی کرده و ساخته است. ساخت اوسیس از سال 2006 در فنلاند آغاز شد و تقریبا سه سال طول کشید.

 

 

 

 

 

  • ۹۵/۰۹/۲۳
  • حسین اکبری